Ceren Özcan - Ben Uçarken » Page 6

Bana anneliğin en büyük düşmanı nedir diye sorarsanız günümüzün şehirleşen modern dünyası derim. Tuhaf geliyor değil mi? Hemen açıklayayım. Bundan çok değil 30-40 yıl öncesine gidelim. Yaşam şartlarının, ekonominin daha kısıtlı olduğu, bebek bezlerinin elde yıkandığı, akıllı telefonların hayal bile edilemediği, internetin henüz keşfedilmediği yıllar.Daha ultrason bile yok, bebeğin cinsiyeti doğumda nur topu diye başlayan o meşhur cümleyle öğreniliyor. Bugün bebek ihtiyaç listesi adı altında pazarlanan ve para tuzağı olan binlerce saçma sapan ürün de henüz üretilmemiş. Yani anlayacağınız çok şey eksik..

Bir zamanlar Çinli ressamlarla Rum ressamlar yarışa girmiş. “ Biz daha iyi ressamız”, demiş Çinliler. Rum halkı da “Bizim maharetimiz daha üstündür” diye karşılık vermiş. Padişah bunları yarıştırıp imtihan etmek istemiş. Çinliler “Bize özel bir oda veriniz. Biz o odada çalışalım. Bir oda da sizin olsun.” demişler. Kapıları birbirine karşı iki oda varmış. Odaların birini Çinliler, diğerine de Rum ülkesinin ressamları almış.
Çinliler padişahtan yüzlerce çeşit renkte boya istemişler, Padişah da renklerin hazine kapılarını onlara açmış. Böylece Çinlilere her sabah hazineden çeşit çeşit renklerde boyalar bağışlanıyormuş.

Her bebek farklı bir mizaçla dünyaya gelir. Fiziksel, duygusal ve psikososyal gelişimi de buna bağlı olarak farklılaşacaktır. Yani çocuklar aynı durumlara farklı tepkiler göstererek birbirinden farklı duygular hissedebilirler. Bu yüzden her ailenin kendi çocuğunun duygularına yakınlaşması ve tanıması o çoçuğun geleceğinde çok şey değiştirir.  Nasıl mı? Çocuklarda duygusal gelişim oldukça önemlidir. Kendi duygularını anlayabilen, karşısındaki kişinin duygusunu farkedebilen kişiler yaşam doyumu yüksek bireyler oluyorlar. Buna bağlı olarak, iş, evlilik ve ebeveynlik rollerinde daha huzurlu oldukları bir hayat yaratmayı da başarabiliyorlar. Peki sizde çocuğunuzun kendisi için böyle bir hayat yaratmasını istemez misiniz?

Bebekleri hayatta tutan önemli motor beceriler vardır ve bunlara refleks diyoruz. Otomatik, istemsiz motor yanıtlardır bunlar. Mesela insanların nefes almasının arkasında bir istemli hareket düşüncesi yer almaz. Sadece nefes almanın bizi hayatta tutacağını bedenimiz bilir ve biz ne yaparsak yapalım, bu motor yanıtı vermeye devam eder. İşte bebeklerde dünyaya bazı önemli reflekslerle donatılmış olarak gelirler. Bebeklere bu becerileri öğretmeyiz. Doğumdan sonra görülen bu refleksler, ilkel refleksler olarak adlandırılır ve kalıcı değildir. Nefes almak ise kalıcı reflekslerdendir ve ömür boyu devam eder. Oysa ilkel refleksler belli bir süre sonunda kendiliğinden ortadan kalkar.

Tez yazanlar bilir, oldukça sancılı evrelerden geçer insan o süreçi tamamlayıncaya kadar. Ve tamamladığında ise, daha fazlasına uzatır elini, uzmanlaşmak için yolunun çok uzun olduğunu anladığı yerdir tezin bitişi; aynen annelik gibi.