Kısa Bir Merhaba Demek İstedim.

“Kuş ölür sen uçuşu hatırla..”

Füruğ Ferruhzad’ın okuduğum anda kalbimde bir daha kapanmayacak yepyeni bir kapı açan, yaşamı beş kelimeye sığdırdığı muhteşem dizesi. Gerçekten de ne kadar bırakırsanız kendinizi uçuşa o kadar yaşarsınız hayatı.

“Yol değil yolculuktur önemli olan; varmak değil yolda olmaktır insanı mutlu yapan.”

İnsanı önce ürpertiyor ,sonra düşündürüyor, daha sonra da özgürleştiriyor bence bu cümle.

Hayattaki her deneyimden, andan, yolculuğun kendisinden keyif alabilmeyi anlatıyor. “An” da kalabilmenin de ötesinde doya doya kalbinden gelerek yaşamak, geleceği, geçmişi, olasılıkları, istekleri, keşkeleri sırtında taşımadan uçmak. Zamanın sadece ileriye hareket ettiği bu koskoca evrende, bize ait izler bırakarak devam edebilmek. Kendini ve bu kainatta sana ayrılan yeri sevebilmek. Aldığın her nefese şükrederek yaradana dönebilmek.

Yıllar sonra bir blog açmaya karar verdiğim anda aklıma belki de bu yüzden geldi bu şiir. Kadın Ceren’in, anne Ceren’in, gezgin Ceren’in yolculuğu çünkü anlatacaklarım. Bir uçuşu bir uçuştan önde göremedim. O yüzden hem gezi, hem annelik hem de yaşam üzerine yazmaya karar verdim.

Paylaşmaya değer bulduğum kanat çırpışlarım, biriktirdiğim cümleler, bulutların üzerinden seyrettiğim hikayeler. Başka hayatlara başka kalplere karışabilmek, minicik de olsa yolculuğunuza bir anlam katabilmek dileğiyle..

Sevgiler,

Ceren