Yeniden Anne Oluyorum

İkinci çocuğun dünyaya gelişi hem Bayram hemde kaos yaşatır aileye. Çok özlenen bir his gelip yerleşir annenin koynuna, ama aynı zamanda ilk çocuğun zamanını ilgisini yeni gelene vereceği düşüncesiyle suçluluk hissi de konuverir yanıbaşına.

Ne olacak bundan sonra?

Anne olmayı hem bu kadar güzel hemde bir o kadar zorlaştıran şey belki de bu ikilemdir.

Annenin bebeğiyle kurduğu bağ anne karnında başlayıp ömür boyu sürer. Bu bağ öyle kuvvetlidir ki bilinçaltında yer alan korkular bile çocuğa aktarılır. Annenin yetersizlik yaşatacağı endişesiyle hissettiği suçlulukta aynen bu şekilde ilk çocuğa aktarılmaktadır. Doğum sırasının etkisi düşünüldüğünde ilk çocuklar kendilik tasarımlarını anne babanın ayak izlerini takip ederek oluşturur. Oysa ikinci çocuk bu tasarımda abla/ abi yi de referans alır. O nedenle ilk çocuğun abla/ abi oluşu sağlıklı bir şekilde kabul etmesi kardeşlik bağının da sağlam oluşmasına fayda sağlar.

Artık abla/ abi oldun demeyin!

En büyük sıkıntılar çocuklara sen artık büyüdün abla/ abi oldun gibi ifadelerle zamansız sorumluluk yüklediğimizde çıkmaktadır. Oysa ki ilk çocuk, kardeşin dünyaya gelmesiyle beraber her zamankinden daha fazla çocuk kalmak ister. Bu hissi büyüdün diyerek ondan aldığımızda öfkeyle karşılaşırız. İlk çocuğun eski büyüme anılarını kullanarak, bebekliğini anlatarak o ve kardeşi arasındaki büyüklük ve küçüklük ifade edildiğinde, hala çocuk kalacaktır ama bebek olmayacaktır.

Kardeş demek daha fazla kucak demektir!

Eskiden sadece ilk çocuğa dokunuyordu anne, şimdiyse sürekli yeni doğan kardeşiyle birlikte. Unutmayın çocuklar yetişkinler gibi geçmişi düşünüp bugün avunmazlar! İlk çocuğa sarılmayı, dokunmayı arttırın. Duyusal yönden sizden gelen bu iletişimi alacak ve sakinleşecektir. (Büyükse kucağınıza almak yerine aynı hizaya gelip, kucaklayabilirsiniz. ) Aksi durumlarda bu eksikliğin sebebini bebeğin zayıflığına vererek ona zarar vermeye, gizli gizli bu öfkeyi ona yöneltmeye başlayabilir. Hele ki 2 yaş civarındaysa ilk çocuk canlı cansız ayrımını da yapamadığı için aynı oyuncak bebeği ya da arabası gibi düşünüp ona öfkeyi yönelttiğinde acı duygusunu hesaba dahil etmeyerek zarar algısı olmadan vurabilir. Nasıl ki oyuncağını sonra yerden alıp oynamaya devam ediyorsa kardeşiylede öyle olacağını düşünecektir.

İlk çocuk iyiki var, o olmasaydı kardeşine bakamazdınız!

İşte anahtar ifade bu sanırım. İlk çocuk küçük kardeşin rekabetine hazır değil, onu taklit edecek, onun açıklarını fırsata çevirecek evin sevimli minik üyesi ile nasıl başa çıkacağını bilmiyor. Küçük çocuklar hazır bir düzene doğarlar, aynı su gibi içinde bulunduğu evin şekline bürünebilirler. Hatta Abla/ abi nin yaşam tecrübesini de kullanarak kendi konumunu belirleyecektir. İlk çocuk burda tahttan indirilen ve tahtını henüz vermeye hazır olmayan evin eski sahibi. Ona abla/ abi olması için teşvikte bulunmak gerekiyor. Eskiden küçük çocuktu ve şimdi ki rolünü bilmiyor. Bu rolü ona siz anlatacaksınız!

• Ona sık sık iyiki varsın, kardeşine bakarken bana yardımcı oluyorsun, çok şanslıyım demeyi ihmal etmeyin.
• Sen bebekken şöyle yapardın/yapmıştın gibi anılarını anlatın. ( birlikte gülümsemek ikinize de yeni rollerinize alışmakta yardımcı olacaktır. )
• Ona sır verin. Sadece ilk çocuk ve sizin aranızda olan şakalarınız, simgeleriniz olsun.
• Dokunun, kucaklayın. İlk çocuk sadece artık bebek değil, onu gözünüzde erken büyütmeyin!

İlginizi çekebilecek diğer yazılar

Kardeş ilişkileri: Psikolojik Doğum Sırası

Doğum sırasına göre kişilik özellikleri?

Tahttan indirilmenin etkileri nelerdir?

Çocuğumla nasıl ilişki kurmalıyım?

Çocukların temel ihtiyaçları nelerdir?

 Instagramdan takip etmek için; @uzm.psk.sinemcakir