YENİ YAŞIMA MEKTUP: Benim bir hayalim var!
Bence şu hayattaki en kolay seçim insanın kalbindeki hayali yaşayabilmesi. Hatta var oluş amacımızın dışında bir hayat kurmamız çok daha fazla çaba gerektiriyor. Bize ayrılan yolun içinde hayat su gibi akıp giderken, o yolun dışına çıktığımızda ilerlememize engel olacak bir sürü zorlukla mücadele etmek zorunda kalıyoruz. Peki bu kadar kolaysa bizler neden kendi hayallerimizin peşinde değiliz? Başarı tanımlarımızın arasında içimizden gelenler ve kendi öz benliğimiz yokta, neden bize dayatılmış ve öğretilmiş olanlar var? İşte bu soruların cevabında gizli kalpte yatan hayalin sırrı.Yol haritamızı ne zaman ve nerede kaybediyoruz? Bu yazı hayallerin öldürülüp arzuların yerine doğmasını anlatıyor.
Okumaya Devam...Kardeş Hayatın Panzehiriymiş
Benim bir kız kardeşim var. Benden tam 2 yıl 10 ay sonra romantik bir sonbahar günü annemin anlattığı kadarıyla kolay bir doğumla dünyaya gözlerini açtı. Benim sancılı ve uzun doğum hikayemden sonra onun doğum hikayesi muhtemelen bir daha hiç konuşulmadı. O günlerde tam olarak neler yaşandığını hatırlamıyorum ama nasıl hissettiğimi anımsayabiliyorum. Kaygılıydım, meraklıydım ve çok heyecanlıydım. Neyseki içimde küçük bir çocuk var, yeşil gömlekli, kadife tulumlu, minik burunlu. Bir ıslık çalıyorum geliyor arka bahçeme anlatıyor.
Okumaya Devam...ANNE EVİ: KURALLAR MI YASTIK EV Mİ?
Geçen günlerde bir arkadaşımla sohbet ederken farkettiğim bir duygunun üzerine yazmaya karar verdim. Ev nedir? Ve bizim için ne anlama gelir? Kimi insan çok evcimenken kimi insan hiç evde durmak istemez. Kimileri sürekli ev değiştirmek isterken kimileri aynı evde yıllarca yaşamayı hayal eder. Kimisi için ev ailesi kimisi için ev bir otel odası olabilir. Peki tüm bu farklılıkların altında yatan duyguları çocukluk yıllarında kazanmış olabilir miyiz? İlk evimiz, anne ve babamızla yaşadığımız ilk yuvamız aslında zihnimizdeki ‘ev’ kavramını da büyük ölçüde oluşturan yer olabilir. Örneğin çocukken yaşadığınız aile evini düşündüğünüzde ne hissediyorsunuz? Düşünceleri, anıları kastetmiyorum. Duyguları soruyorum.
Okumaya Devam...Hep Bir Kızım Olsun İsterdim.
Neredeyse 10 yıl öceydi. Anne olmadan çok önce. Bir gece rüyamda bir kız çocuğu gördüm. Arkası dönük yerde oturuyordu. 7-8 yaşında, kahverengi gür saçlı. Elinde bir oyuncak vardı. Ona doğru yürürken arkasını dönüp bana gülümsedi. Kocaman kahverengi gözleriyle baktı gözlerime. Yüzü Mustafa'ya benziyordu, gülüşü bana. Hafifçe kafasını kaldırdı ve dedi ki "Benim adım Mina. Ve sen benim annemsin".
Okumaya Devam...Okula ilk Adım: Hangi Kreşe Gidecek? Hayatımızda Neler Değişecek?
Sonbahar ile birlikte anne babaların da okul telaşları başlıyor. Çocuğu hali hazırda okula giden ebeveyinler için bu bir rutin olsa da okul hayatı ile yeni tanışacaklar için büyük bir heyecan. Neden çoğu zaman çok kolay geçmez bu süreç? Muhtemelen bilinmeyenin verdiği endişeden. İnsanı en rahatsız eden şeylerin başında belirsizlik gelir. Hiç sevmeyiz bilinmeyeni. Kendimiz güvende hissedemeyiz. Bu nedenle her yeni başlangıç sonraki adımları atıp yavaş yavaş yeni yolu tanıyıncaya kadar bir stres ve telaş yaşatır bize. Sonra bir bakmışız ki zaman geçmiş, yaz gelmiş, yeni bir yılın hazırlıkları yapılıyor. Nedir bu yeni düzen ve sorumluluklar? En rahat ve gamsız aile için bile bu yeni düzen eski bir sayfayı kapattığı ve yeni bir sorumluluklar getirdiği için kaygılıdır. Kendimden biliyorum :) Kreşe başlayan çocuk ile birlikte evde de yepyeni bir düzen başlayacaktır. Belki de ilk başta sadece birkaç saat evden anneden ayrılacak olsa da bu ayrılığın etkisi büyük olur! Öyle ki belki de tüm eğitim hayatı boyunca farklı okullara, farklı diyarlara kanatlanmadan önceki ilk kanat çırpışıdır çocuğun.
Okumaya Devam...